Seksualiteit is in. Hot issues in kerk en samenleving zijn de laatste jaren vaak op dezelfde seksuele leest geschoeid. In de middeleeuwen kon de mens er ook wat van, maar inmiddels is de homo sexualis de schaamte werkelijk voorbij. Dat is niet alleen Freud te verwijten. Hier geven als bij geen ander onderwerp vleselijke lusten, wereldse geneugten en duivelse verleidingen elkaar de hand. Het is gecompliceerd geworden, ik geef het toe:
- Seksuele misstanden binnen de kerk, zoals die met name binnen de Rooms-Katholieke Kerk aan het licht komen.
- De geilheid van de media om de vermeende intolerante kerk te nagelen aan de baas-in-eigen-broekschandpaal.
- De openheid die op dit punt, door de seksuele revoluties van de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw, is ontstaan om over seksualiteit te praten. Een openheid die eerder agressief dan gunnend is.
- De onvoorstelbare uitwaaieringproblematiek van aids, met name in Afrika, en de toename van andere soa’s en geslachtsziekten.
- Het celibataire leven dat – tot mijn verbazing nog steeds – ondanks de schandelijke seksuele misstanden door geen paus in twijfel wordt getrokken.
- De opmars van het geloof dat heterogene relaties alle macht in hemel en op aarde gegund moet worden (met gaypride als assertief opgedrongen exponent ervan).
- De liefde verkilt, lust wordt leading en één op de drie huwelijken stranden.
Wat betekent het dan om ook in deze zaken het Sola Scriptura toe te passen: het luisteren naar alleen de Bijbel als het door God geopenbaarde en geïnspireerde Woord? Ik ontwaar een aantal bijbelse grondlijnen die m.i. het fundament vormen voor discussie, debat en meningsvorming over seksualiteit.
- Man en vrouw zijn één (Genesis 1; Matth. 19:6). De beide verschillende geslachten horen bij elkaar als een tafel en stoel. Je hoeft geen anatomieles te hebben gehad om vast te stellen dat dit ook een fysiologisch gegeven is. Man en vrouw hebben elkaar nodig, werken aanvullend op elkaar (Genesis 2).
- Man en vrouw behoren zich aan elkaar te verbinden door het huwelijk (Genesis2:24; Deuteronomium 24; Spreuken 2:17; Matth. 19:4-6).
- Seksualiteit heeft haar plaats binnen het huwelijk (Genesis 2:24, I Korinthe 7: 2 en 9).
- Je hoeft niet per sé te huwen, maar als je gave van onthouding niet hebt, is trouwen toch wel de oplossing (I Kor. 7:8-9). Celibaat is beslist geen bijbelse opdracht voor de dienaren van God (vgl. I Kor. 7:8-9 en 17 e.v.). Alleen als het ten dienste staat aan God en de naaste is het aanbevelenswaardig.
- Homofilie wordt in de Bijbel niet veroordeeld; wel homoseksualiteit, het hebben van seks tussen twee mensen van hetzelfde geslacht (Lev. 20:30, Rom. 1:27-32 en I Tim. 2:10).
Natuurlijk kun je struikelen over deze vijf grondlijnen. Het COC zal graag een bul uitvaardigen en mijn weblog hacken. In zekere zin nog terecht ook, want in dit blog is lang niet alles gezegd en de nodige (pastorale) nuances ontbreken. Toch zijn dit de grondlijnen en in elk debat gaat het uiteindelijk om deze punten. Let maar eens op. Daarom wil ik ze hartelijk aan het Nederlandse volk en daarbuiten aanbevelen.
Stelling 2
Seksualiteit is een prachtige bloem die groeit en opengaat in de liefdestuin van het huwelijk. Het celibataire leven, Freud, revoluties en vrije opvoedingen ten spijt.
